Ang nasa lawaran ay kuha ko sa mganagpepenitensya sa aming bayan sa Bicol. Kakaiba ito sa mga ibang penitensya sa ibang panig ng Pilipinas dahil higit na masakit at malayo ang kanilang nilalakbay bukod sa paghampas sa likod na puno ng hiwa ng blade nang kadena, pagpapalo sa pigi na halos umaabot ng limandaan beses sa bawat istasyon, ang paggapang sa mainit na kalsada at pagpasan ng mabigat na krus.
Hindi ako naniniwala sa ganitong pagpapahirap sa sarili ganun din sa tamang petsa ng kamatayan ni Hesus dahil ayon sa kasaysayan ang pagdiriwang ng mahal na araw ng Kristiyano ay ibinabase sa ikaapat na pagbilog ng buwan nang taon hindi sa eksaktong petsa at buwan kung kailan namatay si Hesus kaya walang permanente ang Mahal na Araw ng Kristiyano. Ngunit natutuwa naman akong manood at kuhanan sila ng mga video at larawan. Naalala ko noong may nagpapapako pa sa krus habang nakatayo ang krus. sinigawan ko, "dapat sibatin din iyan tulad noong ginawa kay Hesus" tinginan sa akin ang mga nanood sabay tawanan. Ngayon tapos na daw iyong panata noong taong nagpapanata kaya naputol na ang tanawin na iyon.
No comments:
Post a Comment